Gulong gulo

Walang akong maisip na gagawin ngaun.
Bukod sa wala na kong dalawang boss. Nag sipag resign ng lahat.
Mababaliwala bang lahat ng pinaghirapan ko?
Pero kunsabagay, nothing is permanent.
Sasabay na lang sa agos. Sorry na lang kung saan dalin.

Sobrang down ko ngaun. Dinadaan ko na lang sa walang
kwentang blog na to.
Kailangan kita ngaun. Gusto kitang yakapin ng mahigpit.
Gusto kong maramdaman init ng katawan mo.

Sana bakasyon na para makapag pahinga naman ng konti.
Tamang tama may reunion sa 25. Kumusta na kaya mga
hyskul friends ko?

Pupunta kaya crush ko nung hs? Kaya lang may bf na cya.
San kaya kami mag lunch ngaun? Tinatamad akong kumain.
Tagal ko na din cyang di nattxt...hmm...
Baka isipin nya sinasadya kong di mag txt.

Ang totoo, tinatamad na ko.
Siguro, dapat ko na cyang kalimutan.
Marami pa naman cguro dyang iba.

Sino kaya ang mapalad na magiging gf ko ngaung taon?
Hmm...abangan bukas sa susunod na kabanata....bakekang!
Katawa talaga tong blog. Nakakaubos din pala ng oras. Hehehe.
Sinu naman kaya ang magbabasa nito? Malamang yung mga napadaan lang
at naka chamba sa google.

Pero kahit anung gawin ko, cya pa din pumapasok sa isip ko.
There's something in her na mahirap mabura sa isip.
Kung anu man yun, yan ang mahirap ipaliwanag.
Kaya kung nababasa mo to, alam mo na kung sino ka!
Balang araw magkikita pa din tayu.
Pag dating nung araw na yun, sana...sana...sana...